Ik ben enthousiast voor het LETS-verhaal, als bindmiddel van de DEELECONOMA, maar zeg maar gerust ‘een hart voor mensen’, want wat zijn we gebaat met samenwerken. Wel ja, al de rijke ervaringen ontstaan door het geloof in veranderingen, de ene helpt de andere verderop. Mijn geschiedenis met de LETS start bij Stefaan die mij vaak zijn enthousiasme tentoonspreidde over de LETS Durme. Dit was voor mij volkomen nieuw, (zo’n 20 jaar terug): punten, pluimen, voedsel verdelen, fietsen vermaken,…het kon, zonder schrik om daardoor gepluimd te zijn. Door mijn onrustige natuur ben ik dikwijls verhuisd en woon in de streek van Haspengouw( ’t is wel te benadrukken morgenstond goud heeft in z’n mond. Er zijn 4 provincies verweven(Bart) met het Haspengouwse landschap, 2 in het Waals gewest(Namen en Luik) en 2 in het Vlaamse gewest(Brabant en Limburg)…mo gow zeg Bart. En te midden de grenzen van deze 4 provincies woon ik, nu in het dorpje Bertrée. Ik zal het nu hebben over mijn aardappelen, biologische aardappelen die ik zorgvuldig heb gekweekt, het zijn een 10-tal soorten- allemaal garant naar een meerwaarde aan diversiteit door ecologische grondbeginselen: zo bijvoorbeeld de grond verzorgen, zo bewerken dat het rijke bodemleven niet meer wordt omgeploegd. Het bodemleven is daardoor veel rijker en alle micro-organismen nemen deel aan de vruchtbaarheid van de grond. Maar zelf ben ik plots onwel geworden en zag aardappelen in de vorm van een hart, moeilijk om te schillen maar oo zo goed biologisch. M’n eerste biologische sjalotten maar ook de vastkokende Linda’s, dikke Agrio’s, Artenis voor de frietjes, Corolus voor de puree worden doorgeletst met apetrots. (een verhaal van Steve)