Gezelschap gezocht (én gevonden!) voor mijn mama tijdens mijn reis naar Oceanië
In maart, april en mei vorig jaar, heb ik (alleen) een wereldreis gemaakt naar Nieuw-Zeeland en Australië. Al jaren droomde ik ervan om deze landen te kunnen bezoeken. Corona en de gevolgen daarvan, hadden daar al een stokje voor gestoken maar dit jaar is het eindelijk gelukt!
Niet alleen door corona heb ik deze reis uitgesteld… Een van de redenen was de afstand en de duurtijd van de reis. Ik wou absoluut niet zo ver vliegen voor een 2- of 3-tal weken vakantie. Gelukkig ben ik met pensioen en speelt de tijd een andere rol voor mij dan toen ik nog moest werken. Hoe kan je anders op zo’n korte tijd een goed idee hebben van een continent gelegen “down under”?
Uiteindelijk ben ik deze reis gaan plannen rond juli 2022, nadat ik voor mijzelf had uitgemaakt dat - ongeacht de risico’s en de kostprijs - ik ervoor zou gaan! De planning van de reis zelf heb ik gedaan met een reisagentschap: Best of Travel in Roeselare. Zij hebben mij een reisvoorstel gedaan op maat van mijn verlangens, budget en mogelijkheden. Daarna ben ik begonnen met een lijst te maken van wat ik allemaal zou nodig hebben voor een reis zoals deze bv. een grote reiskoffer, een internationale stekker, een visum, een internationaal rijbewijs, …
Een aspect in heel dit hele gebeuren dat mij grote zorgen baarde, was mijn mama. Ik ben namelijk haar mantelzorger. Zij is dit jaar 91 jaar geworden en heeft al een paar jaar Alzheimer. Ze kan al een tijdje niet meer stappen en zit dus de hele dag in haar rolstoel. Ze verblijft in een WZC in Oostende: Elisabeth aan Zee.
Voor de verzorging en zo moest ik mij geen zorgen maken, dat was allemaal al voorzien door het rustoord. Toch was er een aspect dat voor mij ook belangrijk was, namelijk bezoekjes tijdens de week.
Ik ga normaal gezien 3 à 4x per week op bezoek en ik
ga een koffietje drinken met haar in de cafetaria,
speel bv. Rummikub of een ander gezelschapsspel met haar (zo goed al het nog kan natuurlijk en met veel hulp ),
neem een haak of breiwerk mee wanneer ik op bezoek ga en geef haar dan een haak en wat wol waar ze mee kan bezig zijn (haar fijne motoriek stelt haar jammer genoeg niet meer in staat om echt te haken),
ga met haar wandelen als het goed weer is en er niet te veel wind is,
…
Ik ging nu wel voor 2,5 maand op reis vertrekken, wat een zéér lange periode is. Hoe zou ik ervoor kunnen zorgen dat ze toch nog bezoekjes zou kunnen krijgen en dit vooral in de week? Mijn broer (en zijn gezin) en mijn dochter (en haar gezin) zouden alternerend op bezoek gaan in het weekend, dus dat was gecoverd. In de week was dit voor hun niet mogelijk, enerzijds omdat ze veraf wonen en anderzijds omdat ze allebei full time werken.
Toen dacht ik aan LETS Oostende waar ik nu al een paar jaar lid van ben. De soort vraag die ik ging stellen paste absoluut in het gedachtengoed van LETS als organisatie. Ik kon het uiteindelijk maar proberen, niet? Wie weet welk antwoord ik zou krijgen op mijn oproep?
Ik heb dus een berichtje gepost op LETSC met de vraag of er iemand was die het zag zitten om mijn mama af en toe gezelschap te gaan houden in het WZC. Groot was mijn verrassing dat ik van 5 verschillende personen een positief antwoordje kreeg! Ik heb zelfs een antwoord gekregen van LETS Mechelen. Dankzij al deze antwoorden en de bereidwilligheid van deze letsers om mijn mama gezelschap te houden tijdens mijn reis, was ik meteen gerustgesteld. Ik zou toch met een gerust hart op reis kunnen vertrekken.
Uiteindelijk heb ik de gezelschapsdames een tijdje voor mijn vertrek uitgenodigd om te bespreken hoe we het zouden aanpakken. Nadien ben ik met elk van hun naar het WZC geweest, zodat ze kennis konden maken met mijn mama. Ik heb ook een WhatsApp groepje gecreëerd dat ons toeliet vlot met elkaar te communiceren. Ik heb mijn dochter en mijn broer ook in deze groep opgenomen zodat ook zij konden volgen wat er gebeurde.
Het is spontaan ontstaan dat ik regelmatig feedback kreeg na een bezoekje, zodat ik een beetje kon volgen hoe het ging met mijn mama. Ik kon deze berichtjes lezen wanneer het voor mij mogelijk was (ik had niet altijd toegang tot het internet) en daarbij speelde ook het - soms grote - tijdsverschil een rol. In Nieuw-Zeeland was er bv. 12u verschil, in Australië was het afhankelijk van de provincie waar dan ik was, tussen 7,5 - 8 - 9u. Ik werd zelfs al eens opgebeld via WhatsApp, zodat ik haar zelfs kon zien en spreken en zij mij ook eens kon zien... Allemaal fantastisch voor mij en ook voor haar!
Via LETS en dankzij de LETS-gedachte, heb ik een fantastische reis kunnen maken en was ik gerust wat betreft het welzijn van mijn mama. Met een speciale dank aan Chris, Mieke, Els, Brunehilde en Josée.
Marina
LETS Oostende
