Mijn LETS-reis: 56 ruilen, 56 verhalen
Toen ik me nu bijna 2 jaar geleden aansloot bij LETS, wist ik niet goed wat ik kon verwachten. Ruilen zonder geld? Een netwerk van mensen die elkaar helpen, gewoon omdat het kan? Het klonk als iets uit een ander tijdperk, maar tegelijk ook als iets wat we vandaag meer dan ooit nodig hebben.
Mijn eerste ruil was eenvoudig: ik paste op de kinderen van een ander lid. Een paar uurtjes spelen, een verhaaltje voorlezen, een knuffel bij het slapengaan. In ruil kreeg ik stropkes – LETS-punten – en daarmee ging een nieuwe wereld voor me open. Want die stropkes waren geen digitale cijfertjes, ze waren een uitnodiging tot verbinding.
Van boeken tot babbels
Ik ruilde boeken die ik al gelezen had voor nieuwe verhalen. Soms kreeg ik een roman, soms een kookboek, soms een filosofisch werk dat me aan het denken zette. Maar het mooiste was vaak het gesprek bij de overdracht. “Wat vond jij van dit boek?” “Heb je deze auteur al gelezen?” Die momenten maakten van een simpele ruil een ontmoeting.
Kledij met karakter
Mijn kleerkast kreeg een tweede leven dankzij LETS. Ik gaf kleding weg die ik niet meer droeg, en kreeg in ruil stukken die perfect bij me pasten. Geen fast fashion, maar kleding met een verhaal. Een jas die ooit gedragen werd op een reis naar Portugal. Een sjaal die met liefde gebreid was door een ander lid. Elk stuk had karakter, en ik voelde me er rijker door.
Een plooifiets, een nieuw ritme
Eén van mijn favoriete ruilen was die van een plooifiets. Ik had al lang gedroomd van een compacte fiets om door de stad te zoeven, en via LETS werd die droom werkelijkheid. Ik ruilde diensten en spullen, spaarde stropkes, en uiteindelijk kon ik de fiets ophalen. Sindsdien is mijn ritme veranderd: ik fiets naar de markt, naar vrienden. Die fiets is niet zomaar een vervoermiddel, het is een symbool van vrijheid.
Spaghetti saus en verse soep
Soms zijn het de kleine dingen die het grootst voelen. Zoals de keer dat ik stropkes gebruikte om heerlijke spaghetti saus te verkrijgen. Of die dampende kom verse soep op een koude dag. Gemaakt met liefde, gedeeld met warmte. Het was meer dan voeding – het was zorg, aandacht, gemeenschap.
Babysitten met betekenis
Ik heb vaak gebabysit via LETS. Elk kind is anders, elk gezin uniek. Maar telkens voelde ik het vertrouwen: “We dragen jou onze kinderen toe, omdat we weten dat je deel bent van onze gemeenschap.” En dat vertrouwen gaf mij energie. Ik kreeg stropkes, ja, maar ik kreeg ook verhalen, tekeningen, knuffels, en soms een spontane “ik ga je missen!” bij het afscheid.
Ruilen is geven én ontvangen
Wat ik leerde door LETS is dat ruilen niet alleen gaat over spullen of diensten. Het gaat over geven én ontvangen. Over durven vragen, en durven delen. Over het besef dat iedereen iets te bieden heeft – een talent, een tijd, een object – en dat we samen sterker staan.
Elke transactie was een klein hoofdstuk in mijn LETS-verhaal. Soms praktisch, soms emotioneel, soms verrassend. Zoals die keer dat ik een lid hielp met het opstellen van een brief, en in ruil een zelf gemaakte confituur kreeg. Of toen ik mijn oude boeken weggaf, en een jongere me bedankte omdat hij ze nodig had voor school.
Een gemeenschap die leeft
LETS is voor mij geen hobby, geen project. Het is een levend netwerk. Een gemeenschap die draait op vertrouwen, solidariteit en creativiteit. Ik heb mensen leren kennen die ik anders nooit zou ontmoeten. Ik heb geleerd om anders naar waarde te kijken – niet in euro’s, maar in verbinding.
Met 56 transacties op de teller voel ik me rijk. Niet omdat ik zoveel gekregen heb, maar omdat ik zoveel heb mogen delen. En ik weet: er komen nog vele ruilen bij. Want zolang er mensen zijn die willen geven en ontvangen, blijft LETS groeien.
Tot slot
Als vrijwilliger bij LETS ben ik trots. Trots op wat we samen bouwen. Trots op elke ruil, elk gesprek, elke glimlach. Mijn verhaal is maar één van de vele, maar ik hoop dat het anderen inspireert om ook deel te worden van deze warme, menselijke beweging.
Want in een wereld die soms draait om haast en geld, is LETS een plek waar tijd, aandacht en hart centraal staan. En dat is, voor mij, van onschatbare waarde.